Vatikanski podrumi

André Gide, francuski pripovjedač, dobitnik Nobelove nagrade 1947., živio je i djelovao u jednom od najburnijih razdoblja moderne povijesti koje karakteriziraju prevrati i prevrednovanja na svim razinama ljudske djelatnosti. On se upušta u kritičko razotkrivanje problematičnih mjesta suvremenog svijeta zadržavajući pritom za sebe čvrstu poziciju izrazitog individualista. Tako se u romanu Vatikanski podrumi burleskno igra dogmama Katoličke crkve i društvenim zakonima, a u Zemaljskoj hrani – zanosnoj proznoj poemi – podiže spomenik estetskim užicima, životu, slobodi i individualnom izboru. Dva Gideova djela našla su se objedinjena ovim izdanjem: “Vatikanski podrumi”, koju je sam autor nazvao sotijom, čime je naznačio satiričku narav knjige, te “Zemaljska hrana”, kao čisti, neobuzdani bijeg od svega knjiškog u potrazi za životom u njegovu čistom obliku. Uza svu razliku, zamjetna je veza između “Zemaljske hrane” u smislu stanovitog projekta nade i “Vatikanskih podruma” kao negacije i ironizacije te nade.